I love NY t-shirts

Ο κόσμος των t-shirt μπορεί να παράγει χιλιάδες θέματα για να συζητήσουμε αλλά πολλές φορές δεν μπορώ να φανταστώ τι θα θέλατε εσείς να πούμε! Αφορμή για το σημερινό μου Ποστάρισμα είναι μια βόλτα που έκανα στην πόλη! Έμεινα παγωτό (μιας κι έρχεται και καλοκαιράκι) όταν κατάλαβα πόσο "της μόδας" έχουν γίνει τα t-shirts I LOVE NY. Τι έγινε ρε παιδιά λέω... Από εκεί που ήμασταν full αντιαμερικανοί ξαφνικά την είδαμε γκλαμουριά και αρχίσαμε ν' ακούμε και Frank Sinatra ( New York, New York κι έτσι); Για εμάς που μας αρέσουν τα μπλουζάκια ένα τέτοιο t-shirt είναι ας πούμε κατεστημένο,είναι αν όχι ο Βασιλιάς μας, η Πριγκίπισσά μας τουλάχιστον! Είναι ένα σχέδιο που έχει δημιουργήσει νέα κατηγορία στη μόδα των t-shirt από μόνο του.
Ψάχνοντας στο δίκτυο βρήκα πολλά παρόμοια t-shirt, άλλα που διακωμωδούν το slogan και άλλα που απλά χρησιμοποιούν το ύφος του για να πούνε κάτι άλλο. Σαν αυθεντικό junkie όμως πάντα προτιμώ το all time classic. Έτσι παρ' όλο που είχα ήδη ένα στη συλλογή μου μπήκα σε ένα κατάστημα T-bar (στη Σαλλλονίκη αυτό προτιμάμε) και τύπωσα ένα φρέσκο. Υπόσχομαι στον λαό των t-shirt ότι θα επανέλθω με άρθρο για τα I love NY t-shirts για να σας παρουσιάσω σχέδια πολλών καλλιτεχνών του είδους. Αυτό όμως αφού τελιώσει η έρευνά μου.      

Ανακυκλώστε, επαναχρησιμοποιήστε τα t-shirt σας! (Vol.1)

Τα t-shirts που τόσο αγαπάμε έχουν ένα όριο ζωής, ξεχειλώνουν, ξεβάφουν, ξεχαρβαλώνονται γενικώς. Άσε που κι εμείς μερικές φορές αλλάζουμε, άλλοι γιατί το τρώμε το φαγάκι μας και άλλοι γιατί αλλάζουμε διάθεση και τα βαριόμαστε. Αυτό με κάνει να σκέφτομαι τι να κάνω με τα 263 μπλουζάκια μου (ναι καλά βλέπετε) που δεν μπορώ να τα φορέσω πια, αλλά δε θέλω να τα δώσω και για φιλανθρωπίες. Είμαι συναισθηματικά δεμένος μαζί τους.

Έτσι μπήκα στην διαδικασία να ψάξω τι θα μπορούσε να είναι το t-shirt μου στην επόμενη ζωή του. Σκύλος; Γάτα; Μήπως είναι πάνα μωρού… Oh sit! Δε θα του το ευχόμουν! Τελικά κατέληξα ότι θα μπορούσε να είναι πάρα πολλά χρήσιμα και ακόμα περισσότερα άχρηστα πράγματα, κάποια από τα οποία δε σας περνάνε καν από το μυαλό. Όμως υπάρχουν μερικοί τυπάρες απίστευτοι ανά τον κόσμο που έχουν κάνει διατριβή στο θέμα. Αυτοί είναι τα δικά μας t-shirt junkies και τους απονέμουμε τον τίτλο με μεγάλη χαρά. Τον αξίζουν….

Οι περιπτώσεις που παρουσιάζονται, φυσικά δεν είναι με σειρά προτίμησης γι’ αυτό περιμένουμε από εσάς να μας πείτε ποια γουστάρετε. Έχοντας βρεί πάνω από 50 τρόπους να κάνετε δώσετε ξανά πνοή στα t-shirt σας αποφάσισα να μην σας τα εκθέσω σε ένα τεράστιο δυσανάγνωστο post. Έτσι θα σας τα παρουσιάζω ανά 7 για να τα εμπεδώνετε κι όλα…;-) Ξεκινάμε:


Junkie No 1: Κάντε ένα ρουχαλάκι για τον σκύλο σας (Jack)




Junkie No 2: Οι πάνες που λέγαμε (Natural Violet)




Junkie No 3: Αποκριάτικη κουκούλα Ninja (Vem Reid, Θεός)




Junkie No 4: Βραχιολάκια και Κολιέ (Miss Smart)




Junkie No 5: Καλοκαιρινό Φουστανάκι (FialottaJansson)




Junkie No 6: Νήμα για πλέξιμο (Bob Kurz)

Junkie No 7: Sexy Bikini... Στο τέλος το δοκιμάζει! (Gianny L)

T-shirt με κοιλιακούς.

Να σας κάνω μια ερώτηση; Είμαι το μόνο άτομο που αντιπαθεί αυτό το είδος των t-shirt; Πώς να το κάνουμε… απλά δεν είναι αστεία, ακόμα και όταν τα φοράς για ειρωνεία, όπως ας ελπίζουμε το κάνει ο τυπάς της φωτογραφίας. Ακόμα και τότε φίλοι μου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΑ. Το βλέπω σαν το μπλουζάκι που θα έβαζε ο εξυπνάκιας που «ρίχνει μια δυνατή» και νομίζει ότι είναι το πιο αστείο πράγμα στον κόσμο. Μακριά από εμάς!

Μήπως δεν θα έπρεπε να ποστάρω κάτι τέτοιο και απλά να κάνω τα στραβά μάτια για να μην στεναχωρήσω και κανένα φιλαράκι. Δεν θα έπρεπε είπατε; Όχι το ποστάρω μπας και φωτίσω κάνα δυο τυπάδες από αυτούς που περιέγραψα! Δε μπορεί κάποιος από αυτούς θα ψάχνει στο δίκτυο για να αγοράσει ένα. Έχει σοβαρές πιθανότητες να πέσει πάνω μου.

Πάντως αν συνεχίζετε να θέλετε να φορέσετε το t-shirt των 6 κοιλιακών ή στην χώρα των t-shirt, “Six pack t-shirt” προτιμήστε την Six Pack.

Υ.Γ.: Δυστυχώς υπάρχει και γυναικεία έκδοση της συγκεκριμένης μόδας (ακόμα χειρότερη)… Ο Θεός να την κάνει! Σας την παραθέτω...

Παγκόσμια ημέρα T-shirt

Τα t-shirts έχουν γίνει ένας καμβάς για να  εκφράσεις την άποψη σου, τις προτιμήσεις σου ή ακόμα και την υποταγή σου. Τώρα πια είναι απαραίτητο κομμάτι της καθημερινής μας μόδας, τα τυπωμένα t-shirt επιτρέπουν σε αυτούς που τα φοράνε να κάνουν μια αποκλειστική δήλωση για τον εαυτό τους ή για τον κόσμο γύρω τους. Δε γουστάρεις το αφεντικό σου φοράς How lucky I am. Θες να πεις στον διπλανό σου να πάει να πνιγεί, φοράς το Fuck Off.  Δεν θα υπερβάλω αν πω ότι το t-shirt είναι το απόλυτο ένδυμα.  



                       
Η International T-Shirt Day είναι η μεγαλύτερη γιορτή των t-shirt: την πρώτη μέρα του καλοκαιριού βρίσκουμε την ευκαιρία και πάμε να γιορτάσουμε για τα αγαπημένα μας ρούχα. Ακολουθήστε το κύμα των t-shirt κι εσείς! Φέτος στις 21 Ιουνίου θα είμαστε όλοι πανέτοιμοι...!
                  
Η παράδοση T-Shirt Day ξεκίνησε το  2008 με μια σειρά εκδηλώσεων στο Βερολίνο, την κατ’ εξοχήν πόλη των φεστιβάλ. Δείτε στο flicker πως γιορτάστηκε τα προηγούμενα χρόνια κι ετοιμαστείτε να την γιορτάσετε κι εσείς γιατί έχουμε πληροφορίες ότι έρχεται και στην Ελλάδα! Τυπώστε τα t-shirt σας ή αγοράστε έτοιμα και περιμένετε νεώτερα….

• Facebook Fan Page
• Follow T-shirt Day on Twitter

Πόσα δίνεις για Τ-shirt!

Περπατάτε στην αγορά με το περίσσευμα από το μισθό σας (είναι ακομα ας πούμε 5 του μήνα) και είστε αποφασιμένοι να αγοράσετε μερικά απαραίτητα πραγματάκια . Ξαφνικά λοιπόν σε μια βιτρίνα βλέπετε ένα t-shirt που προφανώς "σχεδιάστηκε για εσάς". Η έντονη λοιπόν επιθυμία σας, σας κάνει να μπείτε στο κατάστημα και να κάνετε τις απαραίτητες δοκιμές και ερωτήσεις. Αφού το δοκιμάσεις και νοιώσεις Θεός (- ά), είσαι έτοιμος να το αγοράσεις και το βλέμμα σου πέφτει πάνω στο καρτελάκι με την τιμή....Όχι, όχι, το 230 δεν είναι τιμή σε Λιλατζένι Σουαζιλάνδης. Είναι σε ευρώ... θα το αγοράσεις;

Ok... Ξέρω... Υπάρχουν μπλουζάκια από 2 - 2000€. Αλλά πόσο νομίζετε ότι μπορείτε να δώσετε για το αγαπημένο σας ρούχο, είμαστε και σε δύσκολη εποχή. Από την άλλη μήπως έχετε τόση τρέλα για τα T-shirts που η τιμή δεν είναι και το σημαντικότερο κριτήριο; "Αν είναι κομμένο και ρα μμένο για μένα; Το παίρνω. Τέλος..!".

Για να μιλήσω για μένα πρέπει να σας πω πως σίγουρα το μπλουζάκι πρέπει να μου κάνει κλικ, πως το λένε να είναι σαν να το έφτιαξα εγώ ρε παιδί μου! Καλό θα ήταν βέβαια να μην είναι και πάνω από 40€, ξεφεύγει το πράγμα! Κι αν μου κόψουν, εντελώς τον 14ο μισθό, δεν πάρω φράγκο τι να πω 20-25 γιούρια καλά θα είναι. Γύφτος;;; (δεν έχω τίποτα με τους γύφτους, απλά έτσι λέει ο λαός...), Τι να σας πω.. Το 200άρικο πολύ δεν πάει για ένα D&G; Όχι φίλε μου δεν τα δίνω...

Τα t-shirts μιλάνε!

Όταν άρχισα να φοράω t-shirt με μηνύματα νομίζω ότι το έκανα για πλάκα όπως άλλωστε κι οι περισσότεροι από εμάς. Δε μπορούσα να
φανταστώ το t-shirt σαν μέσο επικοινωνίας παρ' όλο που κάθε μέρα το είχα μπροστά μου. Βλέπεις όταν διαβάζεις σε ένα t-shirt ελαιοχρωματισμοί 'Ο Μήτσος'» δεν εμβαθύνεις και ιδιαίτερα. Μάλλον ψάχνεις να δεις που γράφει το τηλέφωνο -με ψιλά γραμματάκια- μη τυχόν και τον χρειαστείς ρε αδερφέ αύριο, μεθαύριο. Ποιος θα σκεφτεί ότι ο Μήτσος περνάει το μήνυμα του και αν βάψεις το σπίτι σου θα τον ψάξεις γιατί είχες δει αυτό το t-shirt.

Ασχολούμενος φανατικά με τα t-shirt και κινούμενος καθημερινά στο χώρο, η όρασή μου άρχισε να επηρεάζεται. Εκεί που παρατηρούσα τους ανθρώπους από τα μάτια μέχρι το στόμα ξαφνικά το οπτικό μου πεδίο άλλαξε. Έγινε από τη λαιμόκοψη μέχρι την κάτωραφή. Έτσι μια μέρα που κατέβαινα με το λεωφορείο από τα Κάστρα στη Θεσσαλονίκη προς την παραλία βλέπω το Μήτσο μπροστά μου. Το μαλλί του από το κλασσικό μιλιτέρ καρφάκι είχε αλλάξει σε φράντζα και το όνομά του σε Ντένις. Φορούσε ένα μαύρο t-shirt και έγραφε «φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα» με χοντρά ολόλευκα γράμματα. Γυρίζοντας το κεφάλι έξω από το παράθυρο, βλέπω το ίδιο σύνθημα γραμμένο με κόκκινα ορνιθοσκαλίσματα πάνω σ' ένα νεοκλασικό κτίριο.Ήταν το πρώτο ερέθισμα.

Άρχισα να παρατηρώ και λίγο πιο κάτω είδα ένα τύπο που όλοι εμείς θα τον χαρακτηρίζαμε αλάνι με το γνωστό παραποιημένο λογότυπο της Alitalia (alitaria). Συνεχίζοντας την βόλτα μου στην πόλη είδα μια μαμά από αυτές που μπορεί να τις λένε Μπέτυ, Κέλλυ κλπ. Τριγυρνούσε με
την μικρή κορούλα της, βόλτα στην Αριστοτέλους. Ήταν κι οι δύο κατάξανθες και η μικρή γύρω στα τριών χρονών φορούσε t-shirt
που έγραφε “Barbie is a slut”! Τότε ήταν που θυμήθηκα την Μαντόνα που στα 80 's φορούσε μπλουζάκι 'Like a virgin' ( ήταν πολύ μπροστά…).

Αν συνεχίσω από εκείνη την ημέρα και μετά έχω να σας δώσω πολλά παραδείγματα και θα σας πείσω ότι το ύφασμα μπορεί να μιλήσει και να πει πολλά αρκεί εμείς σκεφτόμαστε. Χρόνο με το χρόνο ο Μήτσος έγινε Ντένις και ο Ντένις, Κέλλυ. Έγινε Emo, έγινε Trendy και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Αντί να γράφει το μήνυμα του στον τοίχο το τυπώνει σε t-shirt και το φοράει. Έτσι του δίνει και ταυτότητα. Δεν είναι απρόσωπο, κι έχει μεγαλύτερη δύναμη. Το t-shirt είναι ένας τρόπος να φωνάξεις χωρίς να σ' ακούσει κανείς και χωρίς να χάσει το μήνυμα ούτε ένα ντεσιμπέλ από την έντασή του.

Εκεί που το μόνο που μπορούσαμε να τυπώσουμε χωρίς να παρεξηγηθούμε ήταν το όνομά μας τώρα μπορούμε να γράψουμε 'fuck off' ή 'Δεν ψηφίζω κανένα, Μπουρδέλο τα κάνω και μόνος μου'. Το t-shirt πάντα ήταν επικοινωνία τώρα όμως δεν υπάρχει περιορισμός στα μηνύματα, είτε κακό είναι αυτό, είτε καλό. Το σύνθημα είναι

ΤΥΠΩΣΤΕ – ΦΩΝΑΞΤΕ!

Καλημέρα... με την Ιστορία του T-shirt!

Σε αυτό το Blog δε θα μιλάμε για τίποτε άλλο εκτός από t-shirt. Δε θα μπορούσαμε λοιπόν να ξεκινήσουμε διαφορετικά, παρά να σας πω την ιστορία του, την ιστορία που δεν ξεκίνησε καν σαν σπίθα και έγινε λαίλαπα.

Το σύγχρονο t-shirt έχει γεννήσει μια απέραντη βιομηχανία προϊόντων κλωστοϋφαντουργίας και μόδας, αξίας πάνω από δύο δισεκατομμύρια δολάρια στο παγκόσμιο λιανικό εμπόριο. Η γέννηση του t-shirt δεν ήταν ένα θεαματικό γεγονός, όπως αυτή του αυτοκινήτου ας πούμε. Ωστόσο αυτό το τόσο ταπεινό κομμάτι υφάσματος έμελλε να αλλάξει την παγκόσμια μόδα για τις γενιές που θα ακολουθούσαν. Το t-shirt θα καταλήξει πολλές φορές να είναι ακόμα και εργαλείο πολιτικής σε κάποιες στιγμές της ιστορίας, ή ακόμα και ένα σύμβολο επανάστασης και αλλαγής.

Στην αρχή το t-shirt ήταν κάτι παραπάνω από εσώρουχο, αλλά πολύ χρήσιμο. Προς το τέλος του 19ου αιώνα ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές εσώρουχο το μονοκόμματο μάλλινο (long johns), το οποίο κάλυπτε σχεδόν όλο το σώμα και το οποίο φορέθηκε πολύ σε Αμερική και Βόρεια Ευρώπη. Ξεκινούσε από το λαιμό κάλυπτε όλο το χέρι και συνέχιζε μέχρι τον αστράγαλο. Καθώς το πλεκτό ήταν δύσκολο να κοπεί και να ραφτεί, οι κατασκευαστές έψαχναν μια λύση η οποία θα ήταν πιο γρήγορη στην παραγωγή για εκείνους, αλλά και πιο εύχρηστη για τους καταναλωτές.

Καθώς στην Ευρώπη τα πράγματα άλλαζαν οι Αμερικάνοι συνέχιζαν να ιδρώνουν. Σε ένα ευρωπαϊκό πτωχοκομείο δυο κομμάτια βαμβακερού πια υφάσματος κόπηκαν σε μορφή "t" και ράφτηκαν δημιουργώντας το μισό από το εσώρουχο long johns. Από βαμβάκι ράφτηκε το αντίστοιχο παντελονάκι και δημιουργήθηκε το πρώτο ολόσωμο βαμβακερό εσώρουχο. Ύστερα από εκείνη τη στιγμή δεν άργησαν πολύ το παντελονάκι και το t-shirt να χωριστούν για πάντα. Η Βιομηχανική Επανάσταση έφερε και την πρώτη γραμμή παραγωγής από τον Henry T. Ford. Πολλοί άρχισαν να αποτάσσουν τον Πουριτανισμό του παρελθόντος, οι βικτοριανές ιδέες της σεμνότητας άρχιζαν να δίνουν τόπο στην νέα μόδα. Δεδομένου ότι ο Α' παγκόσμιος πόλεμος εμφανίστηκε στον ορίζοντα, το t-shirt λόγω της εύκολης χρήσης του ήταν έτοιμο να υπηρετήσει τον στρατό.

Το πρώτο καταγραμμένο γεγονός εισαγωγής του t-shirt στις Ηνωμένες Πολιτείες εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του 'Α παγκόσμιου πολέμου όταν διαμαρτυρήθηκαν οι αμερικανικοί στρατιώτες παρατηρώντας τα ελαφριά βαμβακερά ενδύματα των ευρωπαίων στρατιώτες. Οι αμερικανικοί στρατιώτες ήταν καταϊδρωμένοι, καθώς η κυβέρνησή τους έδινε ακόμα τις μάλλινες στολές, αυτό δεν ήταν απλά μόδα, αποτελούσε ουσιαστικά ένα τακτικό στρατιωτικό μειονέκτημα. Πώς θα μπορούσε ένας ελεύθερος σκοπευτής να κρατήσει ακόμα και να στοχεύσει με το τουφέκι του με τις σταγόνες του ιδρώτα στα μάτια του; Ο αμερικάνικος στρατός μπορεί να μην αντέδρασε γρήγορα, αλλά η ιδιαίτερα πρακτική και ελαφριά μπλούζα θα έκανε σύντομα πάταγο στον μέσο αμερικανικό καταναλωτή.

Λόγω της ιδιαίτερα αναγνωρίσιμης μορφής τους, και αν θέλετε βρείτε ένα καλύτερο όνομα, η λέξη «t-shirt» δημιουργήθηκε, και δεδομένου ότι η λέξη βρήκε τη θέση της στο λεξικό, οι άνθρωποι σ'όλο τον κόσμο άρχισαν να υιοθετούν τη νέα και πιο άνετη εναλλακτική λύση. Κάποιοι αμερικάνοι εμπειρογνώμονες υποστηρίζουν ότι το όνομα πλάσθηκε το 1932 όταν ανάθεσε ο Howard Jones στην εταιρεία «Jockey» να σχεδιάσει ένα νέο απορροφητικό μπλουζάκι για τη ομάδα ποδοσφαίρου USC Trojans. Υπάρχει μια εναλλακτική θεωρία, λιγότερο γνωστή και μάλλον γραφική στην ερμηνεία της. Αυτή η θεωρία λέει ότι η μορφή "t" με τα κοντά μανίκια, μοιάζει με την μορφή ενός στρατιώτη με κομμένα χέρια . Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου η μπλούζα υιοθετήθηκε τελικά ως επίσημο εσώρουχο για όλες τις τάξεις του αμερικανικού στρατού και του ναυτικού. Αν και η μπλούζα προορίστηκε ως το εσώρουχο, οι στρατιώτες στα παιχνίδια τους ή στο στίβο μάχης, και ειδικά εκείνοι που ήταν στα θερμότερα μέρη το φορούσαν σαν κανονικό ένδυμα. Στις 13 Ιουλίου 1942 , το πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ για το περιοδικό Life έχει μια φωτογραφία ενός στρατιώτη που φορά ένα t-shirt με το κείμενο "Air Corps Gunnery School".

Στα πρώτα-πρώτα έτη μετά από τον πόλεμο, η ευρωπαϊκή μόδα για τη χρήση των t-shirt ως εξωτερικό ένδυμα, που εμπνεύστηκε κυρίως από τις νέες στολές των αμερικάνικων δυνάμεων, διαδόθηκε και στην Αμερική. Το 1948 οι New York Times εξέθεσαν ένα νέο και μοναδικό εργαλείο μάρκετινγκ για την εκστρατεία του υποψήφιου κυβερνήτη για τη Νέα Υόρκη Thomas Ε. Dewey. Ήταν η πρώτη καταγραμμένη «μπλούζα με σύνθημα», το μήνυμα που τυπώθηκε ήταν «Dew It for Dewey», που επαναλήφθηκε σε ένα από τα διασημότερα t-shirt, το "I Like Ike" για την προεδρική εκστρατεία του Dwight D. Eisenhower.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 οι τολμηρές επιχειρήσεις που έδρευαν στο Μαϊάμι, άρχισαν να διακοσμούν τα t-shirt με το όνομα του θέρετρου Floridian και ακόμη με χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων . Ο πρώτος καταγραμμένος κατάλογος γραφικών για t-shirt που δημιουργήθηκε ήταν ο Tropix Togs,από τον επιχειρηματίας Sam Kantor στο Μαϊάμι. Ήταν ο αρχικός κάτοχος άδειας για τους χαρακτήρες Walt Disney που περιελάμβαναν τον Mickey Mouse και τον Davy Crockett. Αργότερα κι άλλες επιχειρήσεις επεκτάθηκαν στην επιχείρηση εκτύπωση Τ- shirt όπως η Sherry Manufacturing Company που έδρευε επίσης στο Μαϊάμι κι οποία εξελίχτηκε στην μεγαλύτερη εταιρεία του είδους.

Σύντομα όλο και περισσότερες προσωπικότητες βγήκαν στην εθνική τηλεόραση με αυτήν την νέα απρεπή ενδυμασία συμπεριλαμβανομένου των John Wayne, και Marlon Brando. Το 1955 ο James Dean έδωσε κύρος στον t-shirt με την ταινία του «Επαναστάτης Χωρίς Αιτία». Η μπλούζα εξελισσόταν γρήγορα σε ένα σύγχρονο σύμβολο της επαναστατικής νεολαίας. Η αρχική αλλοφροσύνη και η δημόσια κατακραυγή πέθαναν σύντομα μέσα στο χρόνο ακόμη και η American Bible Belt θα έβλεπε την πρακτικότητα του σχεδιασμού του.

Στη δεκαετία του '60 οι άνθρωποι άρχισαν να τυπώνουν ευρέως τα βαμβακερά t-shirt κάνοντας την εμπορική επιτυχία ακόμα μεγαλύτερη. Η πρόοδος στις εκτυπώσεις επέτρεψαν και την παραγωγή νέων μοντέλων όπως το "V". Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου πειραματισμού και αναταραχής, πολλοί ανεξάρτητοι τυπωτές ενδυμάτων έκαναν αντίγραφα του «Guerrillero Heroico», του διάσημου πορτρέτου του Ernesto «Che» Guevara που λήφθηκε από το Alberto «Korda» Diaz. Αυτή λέγεται ότι είναι η περισσότερο αναπαραγμένη εικόνα στην ιστορία της φωτογραφίας, χάρη κυρίως στην άνθιση του t-shirt.

To 1959 ανακαλύπτεται η πλαστιζόλη, μια νέα μορφή εκτύπωσης, πιο ανθεκτική και με περισσότερες δυνατότητες. Αυτή θα φέρει την επανάσταση στην εξέλιξη των τυπωμάτων.

Όλο και περισσότερες μπλούζες σχεδιάστηκαν και δημιουργήθηκαν , συμπεριλαμβανομένων ακόμα και σπιτικών πειραμάτων. Ένα παλιρροιακό κύμα των άρχισε να εμφανίζεται στα φεστιβάλ μουσικής στη Δυτική Ευρώπη και την Αμερική. Μέχρι την δεκαετία του '60 ήταν ουσιαστικά απαραίτητο dress code μεταξύ των hippie των δυτικών ακτών. Οι μπλούζες συγκροτημάτων έγιναν μια άλλη εξαιρετικά δημοφιλής μορφή μπλούζας, τυπώνονταν φτηνά και πωλούνταν άνετα σε συναυλίες , η παράδοση φυσικά συνεχίζεται και τώρα, οι μπλούζες συγκροτημάτων είναι δημοφιλείς όπως πάντα, εντούτοις η τιμή τους έχει αυξηθεί εντυπωσιακά λόγω και της συλλεκτικής τους αξίας.

Το 1975 η Vivienne Westwood κάνει την εμφάνισή της στο 430 της King's Road στο Λονδίνο στη μπουτίκ «SEX» με τα νέα t-shirt πανκ-ύφους, συμπεριλαμβανομένου του κακόφημου «God save the queen» . Το πανκ εισήγαγε μια έκρηξη των ανεξάρτητων σχεδιαστών μόδας και συγκεκριμένα σχεδιαστώνt-shirt. Σήμερα πολλά σύγχρονα σχέδια πηγάζουν από αυτή την επαναστατική και αναρχική περίοδο του δυτικού πολιτισμού.

Η εισαγωγή μεγάλων εταιρειών στην παραγωγή t-shirt το 1980 άλλαξε ριζικά την αγορά. Τα t-shirt Με συνθήματα επανήλθαν. Τυπώθηκε το"Choose Life" για να προμοτάρει το άλμπουμ του George Micheal και των "Wham",επίσης το διάσημο "Frankie Says" τυπώθηκε για τους "Frankie Goes to Hollywood" από το Liverpool. Μπάντες, ομάδες ποδοσφαίρου, πολιτικά κόμματα, διαφημιστικά γραφεία στο βωμό της φθηνής προώθησης τυπώνουν χιλιάδες t-shirt. Διάσημο t-shirt της εποχής είναι και το "Feed the World" που τυπώθηκε για την ενίσχυση της φιλανθρωπικής εκδήλωσης Band Aid.

Κατά την διάρκεια των 80's και των 90's οι τεχνολογίες εξελίχθηκαν δραματικά με αποκορύφωμα την ανακάλυψη της μεθόδου D.T.G (Direct to Garment Transfer) που σήμανε και έκρηξη στην βιομηχανική παραγωγή. Μεγάλες εταιρείες το αγκαλιάζουν σαν προϊόν και αυτό γίνεται μεγάλο κομμάτι του κύκλου εργασιών τους. Τέτοιες είναι οι Nike και "Next" (παρήγαγε ένα από τα πιο εμπορικά T-shirt, το "Vintage 82").

Στα 00's τα t-shirts συνεχίζουν να είναι τα αγαπημένα μας. Χαρακτηριστικό είναι ότι αυτή τη στιγμή πάνω από 1.000.000 Λονδρέζοι έχουν στην κατοχή τους ένα από αυτά που ανήκουν στην κατηγορία antiwar, antiBush, antiBlair και antiIraq. Στην δεκαετία αυτή έκανε ξανά την εμφανισή της η Vivienne Westwood με το T-shirt "I am not a terrorist, please don't arrest me" χαρακτηριστικό των καιρών μας. Επανάσταση έκανε και η Catherine Hamnett με τα t-shirt της για τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Κατά την διάρκεια των ετών το στυλ, τα σχέδια, το κόψιμο έχουν αλλάξει αλλά ένα t-shirt αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι σε οποιαδήποτε σύγχρονη ντουλάπα. Καθένας επιλέγει το στυλ του. Οι υπερμεγέθεις μπλούζες που επεκτείνονται κάτω από τα γόνατα, είναι δημοφιλείς στην μόδα των σκέιτερ και των ράπερ. Οι εποχές αλλάζουν, εντούτοις γυναικεία αγορά αγκαλιάζει τις πιο στενές «καλλίγραμμες» μορφές t-shirt. Η άνοδος του «hoodie» ( με κουκούλα) δεν μπορεί να αγνοηθεί, γιατί αποτελεί μια ουσιαστική προσθήκη στη συλλογή οποιουδήποτε σοφού fashionista.

Τα τελευταία χρόνια οι άνθρωποι δεν ικανοποιούνται με την έννοια τα εμπορικά σήματα. Οι άνθρωποι θέλουν να απεικονίσουν την προσωπικότητα, τις πολιτικές πεποιθήσεις, το ύφος ή το χιούμορ τους. Μερικοί σχεδιάζουν μόνοι τους τα ρούχα του. Πολλοί άνθρωποι ούτε δεν έχουν το χρόνο ούτε την κλίση να σχεδιάσουν το έργο τέχνης τους, έτσι ζητούν τη βοήθεια των ειδικών. Καταστημάτων στοχευμένων σε αυτό τον τομέα. Στην Ελλάδα τα καλύτερα και αρτιότερα οργανωμένα καταστήματα τέτοιου είδους τα διαθέτει η αλυσίδα T-bar stores.

Το μέγιστο προτέρημα που μια σύγχρονη μπλούζα μπορεί να έχει είναι η πρωτοτυπία της, κάτι που θα είναι πάντα σε ζήτηση, και τώρα και ενδεχομένως στο μέλλον.